Eerlijk gezegd was ik een beetje klaar met yoga, meditatie en mindfulness. Ik leek wel te zijn weggedommeld. Het begon me stierlijk te vervelen, al die contemplatieve rust. Ik wilde een wild leven, eropuit trekken en overal induiken. Ja… me, myself and I konden wel wat meer oomph gebruiken.
In mijn vrije beroep kan ik doen en laten wat ik wil. En daar zit ‘m nu net de crux. Ik liet teveel en deed te weinig, ik vreesde veel en was te voorzichtig geworden in het managen van mijn energie. Altijd gedacht dat ik als hoogsensitieve persoon de stilte nodig had om goed te kunnen gedijen.
En het klopt dat een te veel aan prikkels me vermoeide, dat mijn batterijtje daarop leegliep en dat ik spanningen en tegenstellingen vooral moest vermijden. Maar dat was vroeger, toen ik zovele dingen op mezelf betrok. Nu ik mijn zelf buiten beschouwing laat, zet ik negatieve energie niet langer in mezelf vast.
Een frisse verademing die maakte dat ik een nieuw ritme zocht. Een vloeiende beweging van binnen naar buiten, van inspiratie naar creatie, van introspectie naar expressie. Ik had voeding nodig om te kunnen spelen, input om te verwerken, te verteren, me te motiveren. En die vond ik.
Met het creatieve proces als leidraad voel ik mij in balans. Het borrelt en bruist in mij, er komt van alles naar boven. De zomer nodigt me uit om in beweging te komen en mijn creatieve energie te laten stromen. Het is aan mij om mezelf te vergeten en eindelijk mijn ideaal te leven.
Ik ben er klaar voor!
-x-
Nicolette
