“Het leven is één groot feest!”
– W.J. Peters (1946-2014)
Ik was een tiener, woonde in ieder geval nog thuis, toen ik vanuit mijn slaapkamerraam een vallende ster zag. Die viel speciaal voor mij, zo dacht ik, want ja zo dacht ik als adolescent. In gedachte sprak ik een diep verlangen uit naar een gelukkig leven. Hoe ik dat zou bereiken was me een raadsel, want het was me nou niet echt met de paplepel ingegeven.
Zoals in veel huishoudens trokken ook bij ons donkere wolken over en probeerde ik daar zo goed en zo kwaad als het kon tussendoor te laveren. Het ouderlijk nest heeft mij lange voelsprieten gegeven. Wat ik lang als aangeboren ‘afwijking’ heb ervaren, want zo zag ik mijn hoge gevoeligheid, heb ik te danken aan donderbuien en slecht weer.
En dankbaar ben ik, oprecht, voor de ervaringen van overprikkeling en overbelasting, voor het aanvoelen van vreemde sferen en het ruiken van onraad of kwade intenties. Ze hebben zwaar gewogen in mijn rugzak, maar sinds ik die heldere ingevingen ben gaan vertrouwen, heb geleerd om ervan te houden en dat ik ze niet hoef weg te steken, geven ze mij richting in het leven. Intuïtief weten waar je heen moet, door op je gevoel af te gaan, dat is toch een godsgeschenk?
Ik ging niet naar de kunstacademie, met kunst viel geen droog brood te verdienen. En de grafische school, nee, ik zou niet in mijn vaders voetsporen treden, daarvoor was mijn broer in de wieg gelegd. Binnenhuisarchitect dan misschien? Ja probeer het maar meisje, kijk maar, doe maar wat je leuk vindt, maar neem een baantje naast je studie voor het geval dat…
Mijn vader had gelijk, ik ben geen genie, ik zal geen internationale bekendheid verwerven met mijn kunst. En van binnenhuisarchitectuur heb ik ook niet mijn beroep gemaakt, net als het grafisch vormgeven ben ik nooit ergens echt fulltime voor gegaan. Ik doe van alles wat, of van tijd tot tijd het één en dan weer het ander, ik wil niet kiezen. Zo voelt het gewoon goed voor mij, ik doe wat ik leuk vind, zo doe ik precies waarnaar mijn hart op dat moment verlangt.
Al brengt het me allemaal geen dik belegde boterhammen, beschouw ik mijn creatieve vermogens wel als een enorme rijkdom. Met een kunstenaarsmindset en designer skills, in combinatie met een hoog sensitieve persoonlijkheid en heldervoelende vermogens, kan ik verbanden leggen, waar anderen die niet zien, zie ik uitdagingen, waar anderen problemen ervaren, vind ik mijn weg, waar anderen vastlopen.
Het is alsof de weg die ik moest gaan, alles wat ik ben, alles wat ik doe, nu samenvalt, hier en nu samenkomt. De mogelijkheid om het leven vorm te geven, op een manier die helemaal bij me past, deed mij een feestjurk aantrekken, ballonnen opblazen en slingers ophangen. Ik heb mezelf opnieuw uitgevonden en heb reden voor een feestje. Ik heb van life design mijn werk gemaakt. Want waarom vastlopen, als het leven één groot feest kan zijn.
