Categorie: KUNST

LENTEREN

Inspiratie is iets magisch, je kunt het niet afdwingen, het komt, of het komt niet. Ik kan me er hoogstens voor openstellen en mijn motortje in de tussentijd wat warmdraaien. Dus ik wandel, lees en schrijf. Ik mediteer, affirmeer en visualiseer. Bezoek rommelmarkten, woonwinkels en tuincentra. Ik trek eropuit, alleen, of met mezelf… Uitstel van executie zeg je? Of laat ik mijn momentum voorbij gaan?

Oké, in januari miste ik een nieuwe maan en vroeg mezelf af of mijn ‘opladen’ misschien een excuus was om niet aan de slag te gaan. Ik verweet mezelf: Waarom maak je dat schilderij niet af? Mijn ego spoorde me aan: Doe wat, komt wat! Ik gaf de winter de schuld, en het licht, ik was te moe, had geen zin of slecht geslapen. Ik kreeg kritiek nog voordat ik kon beginnen, of had angsten te overwinnen, voor wat een ander ervan vindt.

Af en toe schaam ik me voor mijn gelanterfant. Vind ik zelf ook dat ik treuzel en teut. Voel ik me schuldig wanneer anderen van zonsopkomst tot -ondergang gaan werken, terwijl ik mijn neus in vroege voorjaarsbloeiers steek. Moedeloos wordt ik daarvan, moe ook en hopeloos. Maar juist op het moment dat ik mijn geloof in de magie wil opgeven en alles overboord gooi, valt mij iets te binnen, en zet dat van binnen, iets in beweging.

Ohh, dan kan ik dat dreutelen wel kussen en op mijn blote knieën danken. Het dralen was dan nodig om mijn tuintje op te ruimen en de grond voor te bereiden, om plek te maken voor bezieling, zodat ze aarden kon en wortel schieten. Lenteren maakt de grond vruchtbaar en plant er zaadjes in. Nu begint daar van alles uit te groeien. Mijn twijfel verdwijnt als sneeuw voor de zon, ik spit mijn schuldgevoelens om. De schaamte overwoekert niet langer mijn innerlijke kracht en een zuiver geweten ontkiemt.

Dit ploegen en zaaien is allemaal ‘part of the job’. Ik heb te snoeien, te wieden, mijn creativiteit te voeden en mezelf te laven aan het zachte zonlicht. Het is niet de bedoeling dat ik op zoek ga naar inspiratie, maar dat ik me vanuit rust laat inspireren. En daarom vraag ik je, vanuit de grond van mijn hart, wanneer je me zo ziet kontendraaien, stoor me niet, veroordeel me niet, want ik ben dan heel druk aan het werk. En vertrouw me maar, alles gebeurt precies op het juiste moment.

Laat de lente maar komen!

-x-
Nicolette

KERN

Voordat ik vorm en inhoud kan geven aan een nieuw creatief proces, trek ik mezelf terug om te voelen wat er diep van binnen wil ontstaan. Los van wat de markt van mij vraagt, los van wat mijn ego wenst, onderzoek ik mijn eigen verhaal en hoe dat zich verhoudt tot de wereld. Ik gun mezelf de tijd om uit te zoomen en tot rust te komen, tot de kern te komen.

Ik spiegel deze minder creatieve fase aan de natuur, zij houdt nu ook pauze. De winter nadert en ze heeft haar energie naar binnen gericht. Planten sterven af en brengen de focus naar hun wortels. Bomen laten hun bladeren los en vertrouwen hun zaden toe aan de aarde. Dieren hebben voedsel verzameld en zich verscholen in hun holen. De vogels zijn vertrokken naar warmer oorden. Alles bereidt zich voor op het overleven van de kou.

Ik zie mijn voorbereidingen op een nieuwe creatie ook terug in de cyclus van de maan. Het laatste kwartier van de afnemende maan vraagt ons om te reflecteren, herwaarderen, onszelf te vergeven en ontlasten, om ons voor te bereiden op een nieuw begin. Als je in haar ritme beweegt mag je nu tijd nemen om je emoties te doorvoelen, te rusten en te vertrouwen, op het onbekende, dat komen gaat. Deze maanfase nodigt je uit tot het opdoen van nieuwe energie.

Is het leven met de maan iets te spiritueel voor je? Vergelijk dit stadium dan eens met je avondritueel. Je ruimt op, wast de dag van je gezicht, kleedt je voor de nacht, kruipt diep onder de wol en laat je zorgen voor de dag van morgen. Je lichaam komt tot rust met de gedachte dat er dan weer een nieuwe dag op je wacht, waarop alles zomaar eens helemaal anders kan zijn.

Het maakt niet uit met welk ritme je meebeweegt, je zult merken dat wanneer je je afstemt op het juiste moment, met de juiste energie, het leven een kern van moeiteloosheid kent. Dat je leven een zekere flow krijgt, jouw levensenergie vrij kan stromen, creatieve energie kan vrijkomen. Deze tijd van het jaar is geschikt om op te ruimen, schoon te maken en afstand te doen van negatieve invloeden in je leven. Laat gaan wat jou niet langer dient, breng orde op zaken, zodat er ruimte ontstaat voor wat je écht nodig hebt!

Sta jij jezelf toe om te vertragen, jezelf te voeden en te kijken wat er onder de oppervlakte leeft? Wat jou beweegt, waar je naar verlangt en wat jíj nu eigenlijk belangrijk vindt? Laat me je vragen: “Hoe wil jij je voelen, waar ga jij jouw tijd en energie aan geven volgend jaar en wat kun je bijgevolg dan laten gaan?”

Ik wens je mooie mijmeringen, voor het slapengaan, deze maan, op de vooravond van de komende winter.

-x-
Nicolette