LIEF

“En jij bent kunstenaar?”, dirigeert hij het gesprek van mijn partner naar mij. “Onder andere”, zeg ik, de uitnodiging aannemend om te vertellen over mijn recente stappen in de life design. “Hoezo, ben je ook goed in het huishouden dan?” Mijn vriend en ik schieten in de lach en grappen beide over het feit dat dát nou net níet mijn hobby is. Bij ons ligt er zand op de vloer en stof op de vensterbank, en daar voelen wij ons prima bij.

De vertegenwoordiger van het patriarchaat wendt de grap aan om een einde te maken aan het gesprek. Hij draait zich al handen zwaaiend om en doet de deur (achter zich) dicht. Verwonderd stappen wij verder. Ik voel me weer even die puber die ziet hoe haar vader thuiskomt, de deksel van de pan optilt en vraagt: “Wat eten we vanavond?”, waarna hij zijn vrouw kust en met volle hand in haar bil knijpt. In die tijd deed ik erg mijn best om me maar zo onzijdig mogelijk door het leven te bewegen. Ik droeg het liefst een tuinbroek en kaplaarzen, had korsten op mijn knieën en hield mijn haren kort. Als mijn toekomst er zo uitzag, vond ik ‘m nou niet bepaald rooskleurig. En hoe anders is die toekomst nu?

Het duurt even voordat het kwartje bij ons valt. De belangstelling die van het ene op het andere moment veranderde in een belediging en de open houding die met een klap dicht sloeg, zoals de voordeur van de man zijn huis. Dat was niet lief. We vragen ons af wat het is dat de nieuwe wereld de oude zo doet afschrikken? Vanwaar komt de weerstand om een beetje meer yin toe te laten? Het mannelijke principe dat het vrouwelijke niet omarmt, houdt ook het vrouwelijke in zichzelf buiten; de zachtheid en ontvankelijkheid, de ‘flow of life’ en haar vruchtbaarheid, creativiteit en de wijsheid van het intuïtieve hart. Dan verbreek je de verbinding, met jezelf en anderen, en verbleekt het proces.

Mijn lief zou zoiets nooit zeggen. Het komt gewoonweg niet in zijn woordenboek voor om op deze manier onderscheid te maken tussen man en vrouw. Hij is oprecht belangstellend, als hij luistert hoort hij. Hij staat open voor andere leefwijzen, als hij kijkt ziet hij. Hij moedigt ambities aan en als hij is, is er tijd en ruimte, om jezelf te ontwikkelen, je eigen mening te vormen, je eigen kijk op de wereld te hebben en die naast de zijne te laten bestaan. Sinds ik hem ken kan ik mezelf zijn, vrouw zijn, heb ik mijn weg gevonden van de oude naar de nieuwe wereld, van het ouderlijk patriarchaat naar een vrije staat van zijn. Van mannelijk zijn en vrouwelijk zijn. Van onzijdig zijn.

In deze nieuwe wereld voel ik me thuis en veilig, hier ben ik al één. In deze nieuwe wereld stel ik mij open en heb ik lief. Heb ik lef en durf ik te gaan waar ik voor sta. En dat maakt hem mijn lief, daarom is hij mij lief.

-x-

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.