Gesproken woord
Een nieuw jaar ligt voor me, als een leeg canvas, waarop van alles kan worden afgebeeld. Niets staat nog vast in dit magisch witte vlak. Mag ik het nog even zo laten, alles open laten, het even niet weten, niets forceren en contempleren? Dan kan ik er over nadenken, iets bedenken, mezelf openstellen en ontvankelijk opstellen, tot de inspiratie komt.
De natuur heeft ook geen haast. Het gras groeit niet harder door aan de sprietjes te trekken, zo las ik laatst. En nu, in de winter, wacht ze rustig af, totdat de dagen weer gaan lengen en lichter worden. Ze leeft stil en teruggetrokken, met haar gezicht naar binnen toe gericht. In de belofte dat, wanneer de warmte van de zon haar wakker kust, alles weer zal gaan groeien.
Ik verlang er ook naar in het moment te zijn, in de gelegenheid te zijn om iets te laten gebeuren. Het klinkt zo aantrekkelijk te worden aangetrokken door het leven zelf, door liefde, door licht. Hoe zou dat voelen als ik mezelf overgeef, aan de magie van het leven en synchroniciteit beleef? O, wat wens ik mij lichter door het leven te bewegen en me te laten voortbewegen, door deze droom.
De kunst van het contempleren is pauzeren, rust in je hoofd creëren, en helderheid, waardoor je moeitelozer door de dag heen wandelt. Wat als… ik uit mijn drukke doen zou stappen en gewoon kijk wat er in mijn gedachten naar boven drijft? Wat als… ik stop met hollen, rennen, vliegen, draven, van het ene project naar het andere en tussen de bedrijven door zou meanderen?
Het lijkt me allemaal wat tegenstrijdig, maar ik ga het toch proberen, dit contempleren. Ik ga wanderen, eropuit en mezelf verwonderen. Om me heen kijken, naar de sterren staren, kritisch kijken en mijn gedachten laten varen. Ik wil even stil staan en bewuster door het leven gaan. Alleen zijn en me verbonden voelen met de essentie van de dingen, en de mooie mensen die mij omringen.
Ik ga me bezinnen alvorens te beginnen. Ik wil er net als de natuur op kunnen vertrouwen, dat als ik me laat leiden door de schoonheid van het licht, het antwoord ergens op mij wacht en me zal invallen. Wanneer ik mij losmaak van de klok en mezelf de kans geef om te dromen, zal mijn creatieve energie, mettertijd vanzelf gaan stromen.
Ga je mee?
-x-
Nicolette
